Перевод: с исландского на все языки

со всех языков на исландский

large river

  • 1 MÓÐA

    * * *
    u, f. a large river, it may prop. have meant loamy, muddy water, see móðr below; svimma í móðu marir, Fm. 15, Fms. xi. 96 (of the Thames), vi. 408 in a verse (of the Ouse), vii. 266 in a verse (of the Gotha River); eina nótt er veðr var kyrt lögðu þeir upp í móðu eina, Eg. 528 (in Frisland); þeir kómu at einni móðu ok steyptu sér ofan í hana ok var þvílíkast sem þeir væði reyk, Fms. iii. 176; einni móðu er féll í nánd, Karl. 548; konungr lét leiða skip sín upp í móðu nokkura, Fms. vi. 334; móða mikil féll í straumum með miklum hávaða, Fas. ii. 230; var þar skógr mikill við móðu eina, Fb. ii. 122.
    II. [cp. Scot. mooth = misty], the condensed vapour on glass and the like, caused by breathing on it; það er móða á glerinn, af leiri ok af móðu, of earth and mud, Ó. H. 86, cp. Hkr. Ed. 1868, p. 315; af allri móðu bitra munugða, Post. 555.
    2. [cp. mo Ivar Aasen and Dan. korn-moe = the radiation or glimmer of heat in the summer]:—mist, haziness; það er móða í lopti, and similar popular phrases.

    Íslensk-ensk orðabók > MÓÐA

  • 2 FALL

    * * *
    n.
    1) fall; f. er fararheill a fall bodes a lucky journy; koma e-m til falls, to cause one to fall; föll berast á e-n, one begins to reel or stagger;
    2) fall, death in battle (í flótta er í. veist);
    3) carcase of a slaughtered animal (cf. nautsfall, ‘sauðarfall’);
    4) frequent deaths from plague (ef mýss gørðu mein á mat eða klæðum, þá kom f. í þær);
    5) heavy sea (reis f. mikit alit frá grunni);
    6) sin, transgression;
    7) downfall, ruin, decay; f. engla, the fall of angels; gózin eru at falli komin, the estates are dilapidated;
    8) quantity (of a vowel or syllable);
    9) gramm., case.
    * * *
    n., pl. föll, [common to all Teut. idioms except Goth.], a fall:—defined in law, þat er fall ef maðr styðr niðr kné eðr hendi, Grág. ii. 8, Ísl. ii. 246, Al. 76, Sd. 143: the proverb, fall er farar heill, a fall bodes a lucky journey, Fms. vi. 414 (of king Harold at Stamford-bridge), viii. 85, 403, Sverr. S.; sá er annarr orðs-kviðr at fall er farar heill, ok festir þú nú fætr í landi, Fb. i. 231, cp. Caesar’s ‘teneo te, Africa;’ falls er ván að fornu tré, Stj. 539; stirð eru gamalla manna föll; flas er falli næst, flurry is nigh falling: föll berask á e-n, one begins to reel, stagger. Fas. iii. 429; koma e-m til falls, to cause one to fall, Edda 34; reiddi hann til falls, he reeled, Eb. 220. 2. a fall, death in battle, Lat. caedes, Fms. i. 11, 43, 89, Nj. 280, Eg. 37, 106, Ó. H. 219, passim; the proverb, í flótta er fall vest, Fms. viii. 117; val-fall, Lat. strages; mann-fall, loss of men in battle.
    β. the ‘fall,’ a plague in cattle or beasts, murrain, 655. 2, Bs. i. 97, 245, 456.
    γ. the carcase of a slaughtered animal; baulu-fall, sauðar-fall, nauts-fall, hrúts-fall, Stj. 483.
    3. medic. in compds, brot-fall, the falling sickness, epilepsy; blóð-fall, klæða-föll, bloody flux; lima-fall, paresis.
    β. childbirth, in the phrase, vera komin að falli, to be in an advanced state, (komin að burði is used of sheep, cows.)
    4. the fall or rush of water; vatns-fall, a waterfall, large river; sjávar-föll, tides; að-fall, flood-tide; út-fall, ebb-tide; boða-fall, a breaker, cp. Bs. ii. 51.
    5. in gramm. a case, Lat. casus, Skálda 180, 206: quantity, 159, 160, Edda 126: a metric. fault, a defective verse, dropping of syllables, Fb. iii. 426.
    II. metaph. downfall, ruin, decay; fall engla, the fall of the angels, Rb. 80; til falls ok upprisu margra í Ísrael, Luke ii. 34; hafa sér e-t til falls, to run risk of ruin, Hrafn. 30; gózin eru at falli komin, the estates are dilapidated, Mar.; á-fall, a shock; frá-fall, death; ó-fall, mishap; jarð-fall, an earth-slip.
    2. eccl. a sin, transgression, Bs. i. 686, Mar. 77 (Fr.)
    3. a law term, breach, failure, non-fulfilment, in eið-fall, vegar-fall, Gþl. 416; messu-fall, orð-fall, veizlu-fall.
    4. mod. a case, occasion.

    Íslensk-ensk orðabók > FALL

  • 3 moða

    * * *
    að, to munch the moð, of cattle: metaph., moða úr e-u, to pick out a single green blade out of a heap of refuse.

    Íslensk-ensk orðabók > moða

  • 4 VATN

    * * *
    (gen. vatris or vatz), n.
    1) water, fresh water (spratt þar vatn upp); sól gengr at vatni, the sun sets in the sea;
    2) fears (vatnit for niðr eptir kjálkanum á honum); halda vatni, to forbear weeping;
    3) lake (Mjörs er svá mikit vatn, at líkara er sjó);
    4) pl., vötn, large rivers (hnigu heilög vötn af Himin-fjöllum).
    * * *
    n., pl. vötn; vant occurs in N. G. L. i. 363: the gen. sing. is, agreeably with the pronunciation, in old vellums invariably spelt vatz or vaz, vazt, Clem. 148, l. 32; the mod. sound is vass; in the Editions, however, the etymological form vatns has mostly been restored; all the South Teut. languages use a form with an r. The form vatr only occurs in two instances, perhaps used only for the rhyme’s sake, in hvatrtri, a poem of the beginning of the 12th century; and hélt und vatr enn vitri, Sighvat; but vatn vitni in another verse cf the same poet: [A. S. wæter; Engl. and Dutch water; Hel. watar; O. H. G. wazar; Germ. wasser; cp. Gr. υδατ-ος; Lat. udus: on the other hand, Icel. vatn; Swed. vatten; Dan. vand, qs. vadn.]
    A. Water, fresh water; jörð, vatn, lopt, eldr, Eluc. 19; spratt þar vatn upp, Edda (pref.); blóð ok vatn, Rb. 334; grafa til vatz, Edda (pref.); taka vatn upp at sínum hluta, Vm. 168; þá er vötnin vóru sköpuð, 655. 1; drepa í vatn eða hella á vatni, K. Þ. K.; ef vatn er svá mikit at þar má barn í hylja, N. G. L. i. 363.
    2. phrases; ausa vatni, to besprinkle infants with water, see ausa I. 2. β; to which add, þar stendr þú, Özorr, kvað Helgi, ok mun ek ekki við þér sjá, þvíat þú jóst mik vatni, Dropl. 25; mærin var vatni ausin ok þetta nafn gefit, Nj. 25: ganga til vatns, to go to the water, to go to the ‘trapiza,’ q. v., of washing before meals, Ld. 296: þá er sól gengr at vatni. when the sun goes into the water, sets in the sea, K. Þ. K. 96; sér ekki högg á vatni, a blow in the water is not seen, of a useless effort: á vatni, afloat, Fas. ii. 532; svá skjótt, at ekki tók á vatni, Fms. vii. 344.
    3. of tears; halda ekki vatni, could not forbear weeping, Fms. vi. 236 (in a verse), viii. 232.
    II. a lake; [cp. North. E. Derwent-water, etc.]; uppí vatnið Væni, Fms. vi. 333; lét flytja sik út í vatn eitt, ok leyndisk þar í hólma nökkurum, i. 66; er í norðanverðum flóanum vatn þat er nes liggr í, Ísl. ii. 345; til vatz þess er Á en Helga fellr ór, Ó. H. 163; sjór eða vatn, a sea or lake, Edda.
    III. streams, waters, esp. in plur. of large streams; hnigu heilög vötn af Himin-fjöllum, Hkv. 1. 1; þaðan eigu vötn öll vega, Gm.; þar er djúpt vatn ( deep water) er umhverfis, Grág. ii. 131; geysask vötn at þeim með forsfalli … vötnin flutu um völluna alla, Ó. H. 164; brúar um ár eða vötn, Grág. i. 149; vötn þau er ór jöklum höfðu fallit, Eg. 133; fjörðr sá er flóir allr af vötnum, Fs. 26; en nú falla vötn öll til Dýrafjarðar, Gísl. 20; fóru þar til er vötn hnigu til vestr-ættar af fjöllum, Orkn. 4.
    IV. in local names, Vatn, Vatna-hverfi, Vatns-lausa, Vatns-á, Vatns-dalr, Vatns-endi, Vatns-fell, Vatns-fjörðr, Vatns-nes, Vatns-horn, Vatns-skarð, etc., Landn.; Vatns-dælir, Vatns-firðingar, the men from Vatnsfjörðr, Vatnsdalr, id., Sturl.: of lakes, Gríms-vötn, Fiski-vötn, Elliða-vatn, Mý-vatn, Ólvus-vatn, Landn., map of Icel.; more seldom of rivers, as Héraðsvötn in north of Icel.: Vatns-dælskr, adj. from Vatnsdalr, Finnb. 334, Ísl. ii. 335; Vatnsfirðinga-kyn, -búð, Nj. 248, Ld. 120 (see búð).
    B. COMPDS, with gen. vatna-, vatns-, in vellums vatz-, vaz-: vatns-agi, a, m. dampness. vatns-bakki, a, m. a bank, shore of a water or lake, Grág. ii. 355, Jb. 315, Fms. viii. 32, Fas. i. 360. vatns-beri, a, m. the water-bearer, Aquarius in the zodiac, Rb. vatns-blandaðr, part. mixed with water. vatns-bolli, a, m. a water-jug, Am. 35. vatns-borinn, part. mixed with water. vatns-botn, m. the foot of a lake, Hrafn, 11, Fms. ix. 367. vatns-ból, n. a watering-place, well, where drinking-water is drawn. vatns-bóla, u, f. a water-bubble, vatns-bragð, n. a taste of water. vatns-burðr, m. carrying water, Bs. i. vatns-dauði, a, m. water-death, death by drowning in fresh water. vatna-djúp, n. a water-deep, abyss, Skálda 209. vatns-dropi, a, m. a drop of water, Stj. 154. vatns-drykkr, m. a drink of water, Stj. 150, 581, Edda 24. vatns-dæld, f. a watery hollow. vatns-endi, a, m. the end of a lake, Fms. ix. 406. vatns-fall, n. a stream, river; lítið vatnsfall, a small river, Eg. 134, v. l.: of rain, vindr ok vatnsfall, Art. 85. vatns-farvegr, m. a ‘water’s fairway,’ the bed of a river, Grág. ii. 291. vatns-fata, u, f. a water-pail, Fb. i. 258, O. H. L. ch. 96. vatna-flaumr, m. [Norse vand-flom], a water-flood, swell of water, D. N. vi. 148. vatns-flóð, n. water-flood. vatna-gangr, m. a flood, Stj. 59, Grág. i. 219, Landn. 251: a fall of rain, = vatnfall, veðrátta ok v., Grett. 24 new Ed. vatns-heldr, adj. water-tight. vatns-hestr, m. = nykr, q. v., Landn. 93, v. l.; but vatna-hestr, m. a good horse to cross rivers. vatna-hlaup, n. floods, a rushing forth of waters, Landn. 250. vatns-horn, n. a water-horn, a vessel for holy water in church, Pm. 6: the end or angle of a lake, and as a local name, Ld., Landn. vatns-hríð, f. a storm, Ann. 1336 C. vatns-íss, m. ice on a lake, Stj. 510, Fms. viii. 398, ix. 367. vatns-kanna, u, f. a water-can, Vm. 86. vatns-karl, m. a water-can shaped like a man; vatnskarl til vígðs vatns, Vm. 21; vatnskarl ok munnlaug, Fb. i. 359, D. N. iv. 457. vatns-ker, n. a water-jug, Stj. vatns-kerald, n. = vatnsker, Fms. i. 127, Vm. 21, Jb. 409, vatns-ketill, m. a water-kettle, Vm. 21, 114, B. K. 83. vatns-kottr, m. a water-insect, in foul pools. vatns-lauss, adj. waterless, without water, Barl. 196. vatns-leysi, n. lack of water. vatns-litr, m. water-colour, Rb. 336. vatns-megin, n. fulness of water. vatns-mikill, adj. swelling with water, of a river. vatns-minni, n. the inlet of a lake, Fms. ix. 394. vatns-munnlaug, f. a water hand-basin, Pm. 60. vatns-ósa, adj. soaked with water. vatns-óss, m. the mouth of a lake connected with the sea, Landn. 207. vatns-rás, f. a trench, water-course, Bs. i. 148, Stj. 593. vatns-sár, m. a font, Vm. 110, N. G. L. i. 327. vatns-skál, f. a water-jug, D. N. vatns-skírn, f. baptism in water, Barl. 116, 144 (vatnz-skírn). vatns-skortr, m. lack of water, Barl. 196. vatns-sótt, f water-sickness, dropsy, medic., Post. vatns-steinn, m. a font of stone, Vm. 110. vatns-strönd, f. the bank of a lake, Fms. viii. 32, MS. 623. 33, Vkv. (prose, vaz-strouds). vatns-stökkull, m. a watering-pot, a vessel or brush for sprinkling water, Bs. i. 464. vatns-tjörn, f. a ‘water-tarn,’ pool, Sks. 682. vatna-tunna, u, f. a water-tub. vatns-uppspretta, u, f. a jet of water, Stj. 646. vatns-veita, u, f. a drain, trench, aqueduct, Grág. ii. 289. vatns-veiting, f. a draining. vatns-vetr, m. a winter of floods, Ann. 1191 C. vatns-vígsla, u, f. consecration of water, Bs. i. 97. vatns-vík, f. a creek in a lake, Fms. viii. 67. vatna-vöxtr, m. ‘water-growth,’ a flood, Bs. i. 138, Grett. 133 A, D. N. ii. 35, passim. vatna-þytr, m. the thud, sound of falling waters, Skálda. vatns-æðr, f. a vein of water, Stj. 29, 205.
    C. REAL COMPDS, with the root word vatn- prefixed: vatn-bátr, m. a lake-boat, Jb. 410 B. vatn-beri, a, m. = vatnsberi, Rb. (1812) 65, 66. vatn-dauðr, adj. drowned in fresh water, Grág. i. 223. vatn-dragari, a, m. a drawer of water, Stj. 358. vatn-dragi, a, m. id., Fas. iii. 21 (in a verse). vatn-dýr, n. water-animals, Al. 167. vatn-fall, n. a waterfall, stream; vatnföll deilir: a torrent, stream, í bráða-þeyjum var þar vatnfall mikit, a great torrent, Eg. 766; lítið v., 134; var v. þat fullt af fiskum, Fms. i. 253; svá mikit v. sem áin Níð er, v. 182; deilir norðr vatnföllum til héraða, Ísl. ii. 345; er vatnföll deila til sjóvar, Eg. 131, Grág. i. 440; með öllum vatnföllum, Nj. 265: of rain, fyrir vatnfalli ok regni, Gullþ. 8; vatnfall fylgði hér svá mikit ór lopti, torrents of rain, Gísl. 105, Fms. x. 250. vatn-fátt, n. adj. short of water, Landn. 34, Fms. ix. 45. vatn-fiskr, m. a fresh-water fish, Fs. 165. vatn-gangr, m. a swelling of water, Vápn. 24. vatn-horn, n. a water-horn, as church inventory, Vm. 110. vatn-kakki, a, m. = trapiza, q. v.; gékk hann til vatnkakka ok þó sér, Korm. 24. vatn-karl, m. a jug, Stj. 153, D. I. i. 597, Dipl. v. 18; vatnkarlar fjórir, könnur sextán, iii. 4, Rb. (of the zodiacal Aquarius). vatn-kálfr, m. dropsy; þá sótt er heitir idropicus, þat köllu vér vatnkálf, Hom. 25, 150; hann er góðr við vatnkálfi, Hb. 544. 39. vatn-ker, vatn-kerald, vatn-ketill, n. a water-jug …, Grág. ii. 397, Stj. 311, Nj. 134, Ísl. ii. 410, Fms. xi. 34, Ám. 29, Vm. 35. vatn-lauss, adj. = vatnslauss, Al. 172, Stj. 194. vatn-legill, m. a water-jug, Stj. 128. vatn-leysi, n. lack of water, Al. 173. vatn-ormr, m. a water-serpent, Al. 168; Hercules sigraði v. (the Hydra), MS. 732. 17: a pr. name, Mork. vatn-rás, f. = vatnsrás, Stj. 58, 642. Ísl. ii. 92. vatn-skjóla, u, f. a water-skeel, pail, D. I. i. 225. vatn-staðr, m. a water-place, 655 xxviii. 2. vatn-torf, n. soaked turf, Ísl. ii. 412. vatn-trumba, u, f. a water-pipe, Hom. 131. vatn-veita, u, f. = vatnsveita, a drain, water-trench, Grág. ii. 289, Stj. 498. vatn-viðri, n. = vátviðri, Bs. i. 245. vatn-vígsla, u, f. the consecrating streams and wells, of bishop Gudmund, Bs. i. vatn-ærinn, adj. plentiful as water, abundant; vatnærin hef ek vitni, Sighvat.

    Íslensk-ensk orðabók > VATN

  • 5 ferja

    * * *
    I)
    (að, old form farða, farðr), v. to ferry over a river or strait.
    f. ferry-boat, large boat.
    * * *
    1.
    u, f. a ferry, Bs. i. 355, D. I. i. 319, 320, Ld. 56, 324.
    COMPDS: ferjuár, ferjubúi, ferjuhald, ferjukarl, ferjuland, ferjumaðr, ferjumáldagi, ferjuskattr, ferjuskip, ferjusmíði, ferjustaðr, ferjustútr, ferjutollr.
    2.
    old form farði, Fms. vi. (in a verse), Vellekla; pl. förðu, Grág. i. 274; part. farðr, K. Þ. K. 24, Blas. 5, Grág. ii. 267; acc. förðan, i. 273 (Kb., Ed. Arna-Magn. færðan wrongly); pres. ferr, Grág. i. 272; imperat. fer, Hbl. 3; mod. pret. ferjaði, Fms. v. 182, K. Á. 12: [Engl. ferry, cp. Germ. färge]:—to transport, carry by sea, and esp. to ferry over a river or strait; ferja e-n af landi, to carry one abroad, Grág. i. 145; eigi skal þá ferja yfir vötn eðr reiða, K. Þ. K. 82; ferja e-n aptr, to carry one back, 24: as a law phrase, ú-ferjandi, outlawed, Germ. vogelfrei, Grág., Nj. passim.

    Íslensk-ensk orðabók > ferja

  • 6 MIKILL

    * * *
    (acc. mikinn, neut. mikit), a.
    1) great, tall, of stature (m. vexti, maðr m. ok sterkr);
    2) great, large, in bulk or size (mikil ey ok góð); áin var mikil, the river was swollen;
    3) of quantity, great, much (m. viðr, mikil drykkjuföng);
    4) great, prominent (skörungr m., málafylgjumaðr m.); m. drykkjumaðr, a great drunkard; vetr m., a severe winter; með mikilli snild, with great skill;
    5) acc. ‘mikinn’ used as adv.; ríða (fara) m., to ride (go) fast; róa m., to pull hard;
    6) neut. as subst., much; skipta miklu, to be of great importance; dat., ‘miklu’ with compar., much, by far (m. betr; m. meiri maðr en áðr); with superl., m. mestr, by far the greatest, the very greatest; neut. as adv., mikit, greatly, much, = mjök( hón unni honum m.).
    * * *
    or mykill, adj., mikill, mikil, mikit; gen. mikils, mikillar, mikils; dat. miklum, mikilli, miklu; acc. mikinn, mikla, mikit: plur. miklir, miklar, mikil; gen. mikilla; dat. miklum; acc. mikla, miklar, mikil: with a suff. neg. miklo-gi, Grág. i. 209, Ísl. ii. 360 (Heiðarv. S.), see -gi (C). The spelling also varies between i and y; the latter form is represented by the Swed. mycka and mycket; Ivar Aasen mykjen and mygje; A. S. mycel; Old Engl., Scot., and North. E. have both muckle and mickle; Engl. much; early Dan. mögel. Some Icel. MSS., e. g. the Flatey-book (first hand), make a difference by spelling i in the uncontractcd forms, but y in the contracted, e. g. mikill, but myklir, myklar, myklum; this however was prob. a Norwegianism, for the poets in their rhymes use i throughout, sik miklu, sikling miklum, Hallfred, agreeably with the mod. pronunciation: compar. meiri, superl. mestr, see meiri: [Ulf. mikils; A. S. mycel; Hel. mikil; O. H. G. mihil; Scot. mickle; Dan. megen; Lat. magnus; Gr. μέγας.]
    B. Great, tall, of stature; maðr m. ok sterkr, Nj. 2, Eg. 1; sveinn m. ok fríðr, Fms. i. 14; m. vexti, vi. 102.
    2. great, large, in bulk or size; mikil ey ok góð, Eg. 25; m. nauts-húð, Fms. vi. 183; miklar hendr ok fætr, 429; jammikit, Grág. ii. 264; vatn vel mikit at vexti, Sks. 90; áin var mikil, swoln, Nj. 253; mikit hár, 2; höllina miklu, Fms. vii. 122; mikit ríki, vi. 148; mikil borg, id.
    3. of quantity, great, much; mikil drykkjuföng, Sturl. iii. 289; mikill viðr, Nj. 45; mikit fé annat, Ld. 84; hafði mikit á græðsk, Nj. 10; mikit hunang, Rb. 572; mikið skal til mikils vinna, Vídal. ii. 64.
    II. metaph. great; skörungr mikill, Ld. 120; málafylgju-maðr mikill, Nj. i; svá m. atgörvi-maðr ok skörungr, Ld. 84; m. drykkju-maðr, Fms. vii. 175: eigi mikill þegn, Ísl. ii. 344; miklir eptirmáls-menn, Ld. 64; miklir atgörvi-menn, Fms. i. 17; göra e-n mikinn mann, Eg. 28; þá görði él mikit ok íllviðri, Fms. i. 175; vinds gnýr mikill, Ld. 326: vetr mikill, a hard winter, Rb. 572, Ld. 120; mikit ár, a good season, Hom. 68; mikla rausn, Sturl. iii. 289; um Dofra-fjall var mikil fór ór Þrándheimi, Fms. vii. 122; svá mikit metorð, x. 398; frost eru þá mikil, Edda 40; mikit úgagn, mikit mein, 41; með mikilli snild, Ld. 84; með mikilli vínáttu, id.; mikla virðing, id.; mikil tíðindi, 326; mikinn trúnað, 204; mikit tilkall, Eg. 266; mikit vald, Nj. 10; mikill fagna-fundr, Ld. 330; mikit ( imposing) er þitt yfirbragð, Fms. ii. 161; mikit mannfall, Rb. 572.
    2. acc. mikinn used as adv.; hann ríðr mikinn, Nj. 55, 125, Gullþ. 64, Grett. 29 new Ed.; þeir fóru mikinn. Fms. ix. 511; mikinn tekr þú nú af, vi. 206; hann tók mikinn af því at þat væri eigi, x. 148.
    III. neut. as subst., much; skipta miklu, to be of great importance, Ld. 308; hversu mikit, how much, id.; vera til mikils ferr, 655 xi. 3; mikils verðr, Ísl. ii. 327, Njarð. 372; e-m er mikit í skapi, of emotion, anger, Nj. 38; þykkja e-t mikit, to think much of it, be sorry, angry for, or the like, Eg. 539.
    2. dat. miklu with a compar. much, by far, cp. Lat. multo; muni vera miklu fleiri ván skipa, Ld. 78; miklu betr, 84; miklu hærra, Sks. 653; miklu meiri maðr en áðr, Fms. vii. 233; miklu meira háttar, i. 295.
    β. with superl., in poets; miklu mest, much the greatest; þá er unni mér miklu mest manna, Kormak, Hkv. 1. 49; miklu beztan, Ó. H. (in a verse); miklu maklegast, Nj. (in a verse); miklu daprastr, Fas. ii. 56 (in a verse); miklu lengst, Ó. H. (in a verse); miklu fegrst, Fm. 40.
    γ. in prose; miklu hollastir, Glúm. 340; miklu mest allra þeirra, Fms. ix. 54; miklu mest hyrndir, xi. 6; sú borg var miklu mest, vi. 154; jarl var miklu blíðastr þann dag til konungs, ix. 282; miklu beztr, Þiðr. 183; miklu harðast ok hættuligast, 200.
    IV. neut. as adv., mikit = much, greatly; hón unni honum mikit. Nj. 27; sá maðr eykr mikit ( greatly) efni til skipsins Naglfars, Edda 41; honum fannsk mikit um, Fms. vii. 232; unnusk þeir mikit, Nj. 149; gékk þá skipit mikit (= mikinn), Eg. 390; en þeir sigldu mikit, Fms. vii. 214; samðisk þá mikit með þeim feðgum. Ísl. ii. 210; þessi rembisk mikit, 219.
    V. pr. names; Mikla Gildi. the Great Guild, Fms. vi. 440; Mikla-Stofa, etc.: as a nickname, inn Mikli en Mikla, the big; Hrolleifr enn Mikli, Fs.: in old writers always of the body, in mod. usage = great as Alexander Mikli, (where formerly Ríki was used.)
    2. in local names, [cp. Dan. mögel-, magle-]: Mikli-garðr, m. ‘Mickle-garth’ = Constantinople, Fms. passim; Mikla-garðs-konungr, -keisari, the king of M., passim.
    C. COMPDS: mikilbrjóstaðr, mikilfengliga, mikilfengligr, mikilgjarn, mikilgæfr, mikilhugaðr, mikilhæfr, mikillátr, mikilleikr, mikilleitr, mikilliga, mikilligr, mikillætask, mikillæti, mikilmagnaðr, mikilmannliga, mikilmannligr, mikilmenni, mikilmennska, mikilmæli, mikilráðr, mikilræði, mikilúðligr, mikilvegligr, mikilvirkr, mikilvænligr, mikilþægr.

    Íslensk-ensk orðabók > MIKILL

  • 7 djúp

    n.
    1) deep water, deep place;
    2) the deep sea, deep (kastaði hann øxinni fyrir borð á djúpi);
    3) pit (djúp helvítis).
    * * *
    n. the deep; í djúpum vatna, in the depths of the waters, Sks. 628; mikit djúp (a great gulf) á milli vor staðfest, Luke xvi. 26; at eigi svelgi oss djúpit, 655 xxxii; djúp árinnar, the channel in a river, Fas. i. 151.
    β. the deep sea off the shore is called djúp; kastaði hann öxinni fyrir borð á djúpi, Eg. 196; síðan býr Agnarr sik til ok kafar í djúpit, Fas. i. 27: the fishers distinguish between grunn-mið and djúp-mið, vide mið; Icel. also say, hundrað, sextigi… faðma djúp: a large bay may be called djúp, e. g. Ísafjarðar-djúp, Landn. 147; sjávar-djúp, hafs-djúp, the main; hann lét grafa út d. (a ‘deep,’ i. e. channel) við Skeljastein, Fms. x. 153.
    γ. metaph., eilift d., 656 B. 9: eccl. used of God, d. miskunnar, gæzku, depth of mercy, grace, etc.; cp. dýpt, dýpi.

    Íslensk-ensk orðabók > djúp

См. также в других словарях:

  • River Taff — (Afon Taf) River The Taff flowing through Llandaff …   Wikipedia

  • River monitor — River monitors were the strongest class of riverine warships. The name originally came from the USS Monitor (they appeared first during the American Civil War and at that time were distinguished by having revolving turrets), the last American… …   Wikipedia

  • river — river1 riverless, adj. riverlike, adj. /riv euhr/, n. 1. a natural stream of water of fairly large size flowing in a definite course or channel or series of diverging and converging channels. 2. a similar stream of something other than water: a… …   Universalium

  • River engineering — The Los Angeles River is extensively channelized with concrete embankments. River engineering is the process of planned human intervention in the course, characteristics or flow of a river with the intention of producing some defined benefit.… …   Wikipedia

  • River delta — Nile River delta, as seen from Earth orbit. The Nile is an example of a wave dominated delta that has the classic Greek delta (Δ) shape after which river deltas were named. A delta is a landform that is formed at the mouth of a river where that… …   Wikipedia

  • River Continuum Concept — Das River Continuum Concept ist ein Modell zur Einteilung und Beschreibung von Fließgewässern, das neben der Klassifizierung einzelner Gewässerabschnitte nach dem Vorkommen von Leitorganismen auch die Geomorphologie nutzt. In der Limnologie… …   Deutsch Wikipedia

  • River Cladagh (Swanlinbar) — Cladagh River (An Chlaideach) Swanlinbar River River Countries …   Wikipedia

  • River Moyola — Coordinates: 54°48′00″N 7°04′59″W / 54.800°N 7.083°W / 54.800; 7.083 …   Wikipedia

  • River Ter — The River Ter is a large river in Essex, England that houses various aquatic creatures, such as the marsh heron famous for its large red bill. It has been a Site of Special Scientific Interest since 1994. [http://www.english… …   Wikipedia

  • river — a flow of water in a natural channel, larger than a stream (or a large stream, see stream). Some languages have words for rivers of varying sizes; in English a river can vary from a small water body that can be waded across (especially in… …   Dictionary of ichthyology

  • river cooter — noun large river turtle of the southern United States and northern Mexico • Syn: ↑cooter, ↑Pseudemys concinna • Hypernyms: ↑turtle • Member Holonyms: ↑Pseudemys, ↑genus Pseudemys …   Useful english dictionary

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»